Twee is nee

Dagelijkse driftbuien

“De eerste vier maanden na de geboorte van ons tweede zoontje waren een rollercoaster. Ons oudste kindje was zelf nog maar twee begreep het allemaal niet. Hij werd heel vaak boos. Hij zette zich niet af tegen zijn broer, maar wel tegen ons”, vertelt Evy. “Hij zei constant ‘nee’ en wilde niets meer doen. Als we er tegen ingingen, resulteerde dat in stevige driftbuien. Schoppen, slaan, schreeuwen … Hij was vaak buiten zichzelf van woede. En dat meerdere keren per dag.”

“Eerst en vooral probeerden we met hem te praten. Maar dat lukte niet. Daarop probeerden we de time-out methode, waarbij we hem in de gang zetten tijdens een driftbui. Maar ook dat werkte niet; noch voor hem, noch voor ons. Hij werd niet rustig en wij voelden te veel afstand. Soms probeerden we het omgekeerde en hielden we hem net heel stevig vast. Maar ook daar werd hij niet rustig van. Het enige dat we konden doen, was hem voldoende tijd en ruimte geven om over de driftbui te geraken.”

Geweldloze communicatie

“We lazen veel over geweldloze communicatie. Dat is een methodiek die tegemoet wil komen aan de behoefte van je kind. Sommige peuters hebben het moeilijk. Ze willen tegelijkertijd zelfstandig zijn en geborgenheid voelen. En die strijd maakt dat peuters zich soms afzetten tegen de persoon van wie ze willen loskomen. Dat gebeurde ook bij ons. We kozen er op een bepaald moment voor om met onze zoon in dezelfde ruimte te blijven tijdens een driftbui en hem duidelijk te maken dat hij er mocht komen over praten wanneer hij niet meer boos was. Dat hielp. Deze methode heeft als voordeel dat je de verbinding met je kind niet verliest. We bleven er voor hem, zodat hij zich niet alleen voelde.”

“Wat helpt om zelf kalm te blijven op zo’n moment? Heel diep in- en uit te ademen en voor mezelf herhalen dat elk kind van twee zo’n fase heeft waar hij doormoet. In het begin werd ik vaak boos uit onzekerheid en vermoeidheid. Het is ontzettend vermoeiend als je kind veertig minuten lang tiert.”

“Meestal kwam hij meteen na zo’n driftbui liefde zoeken. Dan voelden we dat hij spijt had. Al kon dat een half uur later al terug omslaan. Ik denk dat het op zich heel typisch is voor de leeftijd, maar dat sommige kinderen er meer last van hebben dan anderen.”

Samen sterk

“Als koppel hebben we er veel over gepraat, zowel met elkaar als met vrienden. We kregen veel tips en mensen stelden ons gerust. Dat is ook mijn gouden tip voor ouders die hetzelfde meemaken: praat erover. Door dat te doen, had ik niet het gevoel dat ik een slechte ouder was. Hoewel het niet altijd makkelijk was, hebben we er onze zoon wel beter door leren kennen. We hebben hem ook geleerd zijn emoties te benoemen, iets wat hij nu hij drie jaar oud is al heel goed kan.”