De ingebeelde pijntjes: echt of niet?

Als je kind je vertelt dat hij of zij pijn heeft, bijvoorbeeld in de buik, is het logischerwijs je eerste reflex om je zorgen te maken. Bedenk echter dat ‘echte buikpijn’ zeer vaak gepaard gaat met koorts, braken, diarree, verlies van eetlust, gewichtsverlies en een veranderde algemene toestand. In 90% van de gevallen wordt het niet veroorzaakt door een fysiek probleem, maar door een psychologisch ongemak of trauma dat zich vertaalt in echte fysieke symptomen.

Zoek eerst en vooral uit wanneer je kindje klaagt:

• ‘s Ochtends voor school of kinderopvang,
• ‘s Avonds voor het slapen gaan,
• Als er een babysit komt omdat jullie uit zijn,
• Als je vraagt om op te ruimen, kleren aan te doen of te wassen,
• Als je voor een klein broertje of zusje zorgt,

Kinderen zijn erg gevoelig voor verandering: een verhuizing, scheiding van de ouders, overlijden van een familielid, de komst van een ander kind in het gezin, opnieuw naar de opvang na een lange vakantie, de eerste schooldag, … Al deze situaties kunnen je kindje angstig maken. Fysieke ongemakken zijn dan vaak een manier om die angst of dat verdriet te uiten en jouw aandacht te trekken.

Het is niet altijd gemakkelijk om de vraag naar aandacht te onderscheiden van echte pijn. Je kleine kapoen weet erg goed hoe hij of zij jouw aandacht moet vragen! Eerst en vooral moet je natuurlijk echte problemen uitsluiten. Was je kind de hele dag chagrijnig of huilt hij of zij bij de geringste opmerking? Ziet je kind er ziek uit of weigert hij of zij te eten? Heeft je kindje koorts?  
Bij afwezigheid van ernstige symptomen, kan je het probleem proberen verhelpen met een magische kus, een verbandje, een beetje crème of een koud of warm kompres. Een dikke knuffel kan je kindje ook weer helemaal op de been brengen, net als zijn of haar gedachten verzetten: "Jammer! Ik was net van plan om je mee te nemen voor een ritje!” Wedden dat ingebeelde pijntjes als sneeuw voor de zo verdwijnen?

Negeer ingebeelde klachten niet systematisch. Voor je kind zijn ze heel echt. Het is een manier om jou te vertellen dat er iets mis is en dat je kindje zelf niet per se weet wat het is. Ga op zoek naar de oorzaak en laat je kindje vertellen wat hem of haar dwars zit. Door te luisteren en je kind gerust te stellen, zal je geleidelijk aan de klachten zien verdwijnen. Houdt de situatie, ondanks je inspanningen aan? Contacteer dan zeker je kinderarts.