“Mijn papa vroeg of ik mijn eitjes niet zou laten invriezen”

“Ik heb nooit écht een kinderwens gehad, maar ik had wel het gevoel dat de maatschappij van mij verwachtte dat ik kinderen zou krijgen”, vertelt Tiny. “Mijn ouders en mensen in mijn omgeving hebben vaak de opmerking gemaakt dat ik nog wel van gedacht zou veranderen. Mijn mama deed zelfs de uitspraak dat mijn leven pas zou beginnen als ik kinderen had en mijn papa vroeg of ik niet beter mijn eitjes zou laten invriezen. Ik ben mij daar heel hard tegen gaan afzetten. Mijn leven is ook goed zonder kinderen. Mijn ouders vinden dat jammer, maar je leeft uiteindelijk voor jezelf en niet voor iemand anders. Ik hoor ook vaak van mensen dat ze hopen dat hun kinderen voor hen gaan zorgen als zij oud zijn, maar dat is helemaal geen garantie en volgens mij ook geen goede reden om kinderen op de wereld te zetten.”

“In het verleden raakte ik altijd in ongezonde liefdesrelaties verzeild. Ik trok emotioneel onbeschikbare mannen aan waarmee ik steeds een dynamiek had van bindingsangst of verlatingsangst. Mijn relaties duurden altijd een aantal jaren, maar als ik kinderen wou dan wou mijn partner er geen en andersom. Zo heb ik 11 jaar lang een relatie gehad met iemand die geen kinderwens had. Binnen die relatie wou ik trouwen en kinderen krijgen, maar dat idee kwam meer vanuit mijn omgeving dan vanuit mezelf. Hij was waarschijnlijk een narcist en ik ben hooggevoelig, die twee trekken elkaar jammer genoeg aan. Nu ben ik blij dat wij geen kinderen hebben, anders had ik hem nooit helemaal uit mijn leven kunnen bannen. Onze relatie is regelmatig aan en uit geweest, maar uiteindelijk was ik dan toch sterk genoeg om die knoop door te hakken.”

“Na opnieuw een mislukte relatie had ik tijd nodig voor mezelf en zat ik in de wellness in zo’n zoutbad waarin je kan drijven. Ik botste echter constant met mijn hoofd tegen de muur en ben daar toen helemaal ingestort met een zondvloed aan tranen. Ik kon niet meer verder, vroeg me af waarom relaties bij mij zoveel pijn deden en nooit lukten. Ik heb dan de stap gezet naar een therapeut en een praatgroep voor vrouwen met een relatieverslaving. Daar heb ik veel aan gehad omdat je mocht delen met elkaar zonder dat er met de vinger gewezen werd of ongevraagd goedbedoeld advies gegeven werd. Ik merk dat sommige vrouwen met een loodzware rugzak vol schaamte of schuldgevoel rondlopen. Het is 2021, het is misschien tijd dat er eens geluisterd wordt zonder dat er altijd maar per se een mening over gevormd moet worden. Je bent geen slechtere vrouw omdat je geen kinderen wilt.”

“Marc gelooft niet dat dat zo leeft en zegt dat hij daar nooit iets van gemerkt heeft. Maar ik voel dat wel. Als ik me voorstel als vrouw van 39 zonder kinderen vragen mensen soms of het niet lukt om kinderen te krijgen. Zeg ik dan dat het een bewuste keuze is, dan valt het gesprek stil. Anderzijds zijn er mensen met kinderen die me zeggen dat ze het misschien ook anders zouden gedaan hebben. Dat vind ik jammer, want die kinderen zijn er op dat moment al wel. Ik denk trouwens wel dat ik een goede mama zou geweest zijn, maar dan had ik veel minder tijd en energie gehad om aan persoonlijke ontwikkeling te doen en dan had ik die zelfzorg misschien uitgesteld.”

“Toen ik Marc leerde kennen, was ik gestopt met de pil en wou ik eigenlijk niet opnieuw beginnen met hormonale anticonceptie. Marc was toen bijna 43 met een volwassen dochter, hij wou niet terug in de pampers zitten. Ik was toen ook al bijna 35 en op die leeftijd houdt een zwangerschap toch risico’s in. Ik koos uiteindelijk toch voor een hormoonspiraaltje, maar daar heb ik veel last van gehad. Het was voor ons allebei duidelijk dat we geen kinderen willen, dus leek sterilisatie een logische volgende stap. We zijn samen naar de gynaecoloog geweest en die heeft de opties uitgelegd. Marc zag een sterilisatie niet zitten en ik wou hem niet pushen. Ik was vragende partij om te stoppen met anticonceptie, dus zette ik de stap. Het is een omkeerbare sterilisatie geworden, met plastic klemmetjes die op mijn eileiders zijn geplaatst. Omdat ik mijn baarmoeder en eileiders nog heb, heb ik ook nog steeds een natuurlijke cyclus. Dat vind ik erg belangrijk.”

“Ik ben al op mijn veertiende begonnen met de pil en heb daar veel klachten van gehad zoals hoofdpijn, buikpijn en acné. Die hormonale anticonceptie onderdrukte bij mij heel wat gevoelens, ook moedergevoelens. Later stopte ik met de pil tussen relaties door en dan ontdekte ik pas wat een libido was. Rond mijn ovulatie zou ik bij wijze van spreken naakt de straat opgelopen zijn. Ik denk dat bij een natuurlijke cyclus je lichaam erop gebrand is om te zorgen dat je jezelf gaat voortplanten. Voor mij is er echt een leven voor en na het stoppen met hormonale anticonceptie. Ik maak nu meer connectie met mijn lijf en voel eindelijk die balans waar ik altijd al naar op zoek was, die periodes van energie en inspiratie afgewisseld met periodes van rust.”

“Het krijgen van kinderen roept niet hard genoeg voor mij en ik ga er niet aan beginnen omdat mijn omgeving vindt dat dat erbij hoort om een geslaagd leven te hebben. Ik heb met inspirerende vrouwen gesproken van 40 tot 60 jaar die een heel rijkelijk, betekenisvol leven hebben zonder kinderen. Het moederschap is vast heel mooi en ik hoop dat alle mama’s verliefd zijn op hun kinderen, maar ik heb iets anders in deze wereld te brengen. Ik heb nu mijn eigen zaak in bijberoep @Vrouwencirkel.online waarmee ik zelf praatgroepen opricht. Zeker voor jonge mama’s wil ik die praatcirkels uit de taboesfeer halen. De praatgroep waar ik zelf heen ging, was in een afkickkliniek. Dat verhoogt toch die drempel en het taboe. Ik merk nu dat er veel mama’s komen die ergens mee worstelen en blij zijn dat ze dat kunnen delen met anderen zodat ze zien dat ze niet alleen zijn.”