Geduld, geduld en nog eens geduld

Terwijl hij zich rechttrekt aan de tafelrand duwt hij een vaas vol bloemen op de grond. En net als je vrienden op bezoek zijn begint hij vol overgave te kruipen, telkens in de richting van het stopcontact. 

Inderdaad: tijdens deze fase zul je veel geduld moeten hebben. Je kleintje wordt zelfstandiger en kan steeds meer. Hij leert enorm veel bij, maar dat leren gebeurt met vallen en opstaan. Daardoor komt hij al eens in gevaarlijke situaties: hij kruipt in de richting van een trap, hij grijpt naar de kom op het vuur waarin aardappelen koken, hij trekt zich recht aan de tafel maar begint ineens vervaarlijk te wankelen en vindt z’n evenwicht niet meer... Er zijn situaties genoeg waarbij hij jouw hulp zal nodig hebben. Met andere woorden: eigenlijk mag hij nu geen seconde aan jouw waakzame blik ontsnappen.

En dan is er natuurlijk nog het geknoei. Na het eten ligt de vloer bezaaid met aardappelen. Ieder koekje dat je hem geeft komt verkruimeld op de mat terecht. Zijn drinkbeker morst hij over z’n kleertjes, waardoor je hem telkens iets anders moet aantrekken. En tijdens het kruipen maait hij al eens iets omver, zodat je daar weer moet poetsen...

Toch is er ook een andere kant aan deze fase. Je zult verwonderd zijn hoe snel je kindje ontwikkelt, en hoe veel hij op korte tijd zal bijleren. Hij is nu geen baby meer, maar wordt een echte peuter. Probeer hem dus zoveel mogelijk aan te moedigen in zijn ontwikkeling, dat zal hij leuk vinden en hem stimuleren om verder te leren. En vooral: geniet ervan. Je bent terecht een trotse mama!