De acht-maanden-angst

Daardoor wordt z’n wereld een stuk groter, en krijgt hij steeds nieuwe indrukken. Dat vindt hij erg fijn, maar tegelijkertijd benauwt het hem ook wel wat. Om zich toch een beetje op z’n gemak te voelen in deze nieuwe wereld vol onzekere dingen, gaat hij heel erg op jou rekenen: jij bent vertrouwd, bij jou voelt hij zich veilig. 

In de tweede plaats is het zo dat je baby nog niet begrijpt dat zaken die je niet direct ziet, er wel kunnen zijn. En dus kan hij enorm panikeren als je even uit het zicht verdwijnt. Hij voelt zich alleen, onveilig en bang, en hij denkt dat je nooit meer zult terugkeren. Vreemden kunnen hem niet troosten – integendeel, vaak wordt zijn angst nog versterkt als iemand anders hem wil benaderen. Hij wil enkel die vertrouwde persoon in de buurt, op wie hij de voorbije maanden zo ingespeeld raakte, en bij wie hij zich geborgen voelt: mama.

Maak je geen zorgen, deze fase is heel normaal en zal vanzelf weer overgaan. Je kleintje moet gewoon even ondervinden dat je niet altijd in z’n buurt kunt zijn. En dat je telkens terugkeert nadat je even uit z’n zicht was verdwenen. Naarmate hij dat doorkrijgt, en de wereld rondom hem meer vertrouwd wordt, zal hij weer rustig worden, ook zonder mama in de buurt. 

Reageert hij in afwachting daarvan een beetje raar op onbekenden, leg hen dan uit wat er aan de hand is, zodat ze snappen waarom je kleintje huilt als zij lief naar hem lachen. Moet je zelf vertrekken, neem dan telkens duidelijk en op dezelfde manier afscheid, zodat je baby weet waar hij aan toe is. Denk niet dat je de scheiding lichter maakt door stilletjes te vertrekken in de hoop dat hij het niet merkt – dat doet hij sowieso toch, en zo kan hij een angst ontwikkelen dat je zomaar zonder aanleiding kunt verdwijnen.